lang verhaal....

Hallo allemaal!!

Zo eindelijk tijd om weer een update neer te zetten!... Het zal een lang verhaal worden!

Ik krijg van iedereen lieve berichtjes met de vraag hoe het bevalt op me werk! Sorry dat ik die niet beantwoord heb maar hier komt het dan!

zo een beetje 2 weekjes geleden zijn we begonnen met de voorbereidingen op wat komen ging! Dingetjes regelen voor de gasten die zouden komen 6 mei! Er moest ook nog best het 1 en ander geregeld worden maar dat deden we met plezier en hadden er dan ook veel zin in!..
Het is een nieuw hotel met een een heel nieuw iets! Dus dat konden we dan ook wel begrijpen, dat er veel werk te doen was!.. En we gingen er tegenaan!..
Na de voorbereidingen, hadden we even rust.. En toen op 6 mei ging het toch echt beginnen!

Dinsdag 6 mei:

Zenuwachtig en vroeg op!:)
Vandaag gingen we met zijn 3-en (Kader, Eva en ik) naar Dalaman airport om de gasten op te halen! Alle 3 netjes aangekleed in de dezelfde kleding gingen we met de bussen op pad! Het was eigenlijk een beetje een race tegen de klok omdat we iets waren vertrokken, toch een beetje stress in de bus, en hopen dat ze maar vertraging hadden zodat wij een beetje speling hadden! Dat hadden wij natuurlijk nooit moeten zeggen, toen we aankwamen op het vliegveld bleek het zeker dat ze vertraging hadden, mar dat duurde allemaal wel erg lang! Daar stonden we dan bij de aankomst hal in onze mooie pakjes met een bord en lijsje in onze handen met de namen van de gasten erop! Later bleek dat er problemen waren met de koffers, en dat een koffer van een gast ook niet was aangekomen! No worries dus!..Eindelijk kwamen ze daar dan! een grote groep..Pfff Wat een gedoe allemaal! Is iedereen er? Rolstoelen die kant op! De koffers de andere kant op! De lopers daar heen!.. geregel en geregel!.. Goed! Uiteindelijk konden we de bus inladen! En dat ging ook best soepel..Totdat iedereen in de bus zat, en wij er achter kwamen dat er niet genoeg plek was voor alle bagage! (oeps) Het ging er echt niet in! De mensen en vooral begeleiders van de gasten werden eigenlijk een beetje onrustig, lange reis achter de rug! En moe!..Dus besoten we de eerste bus vast te laten vertrekken naar het hotel!.. Maar ja wat doen we nou met die koffers en 2 rollators en een rolstoel die we gewoon nergens kwijt konden! Er stonden nog 2 bussen, maar ook die mensen wilde gewoon weg! En ok dat deden ze ook, de overgebleven zouden met de taxi gaan dan!.. maar die moest ook nog komen, (een grote taxi) en die mensen wilde echt niet meer wachten!.. En natuurlijk stond ik nog buiten een bus, en voor ik wist kreeg ik dus de taak om te wachten op de taxi en om met de bagage mee naar het hotel te gaan!... daar stond ik dan..Aleen met de bagage op het vliegveld!!!!!! Hmmm wat ging ik nu doen!... maar eerst even afwachten op de taxi, die kwam al vrij snel gelukkig, maar ja taxi chauffeurs in turkije spreken eigenlijk bijna allemaal geen engels, en toevallig net op dat moment was er niemand in de buurt die engels sprak! gelukkig was hem al verteld aan de telefoon wat de bedoeling was! dus hij wist het wel! Maar nu dit nog! Ook in de taxi paste neit alle begage...dus er moest nog een taxi komen (nee dit is nog niet alles!:)) Ik eerst Ali (de eigenaar van alles) gebeld, om te vragen wat ik nu moest doen! Oke hij kreeg die taxi chauffeur aan de telefoon, en hij kreeg de opdracht om een ander taxi te bellen, voor de andere bagage..en mij dan naar een hotel 5 km verderop te brengen, want daar kende hij ook mensen! En daar ozu dan een bus zijn die mij en de bagage weg km brengen!.. Nou ja goed..met toch een beetje knikkende knieen en lichte hartkloppingen zit ik daar in me eentje in een taxi in Dalaman, met bagage van de gasten!.. met een man die nog is turks spreekt wat ik niet kan volgen hoe hij dat praate! En geen woord engels sprak!..Ik dacht Ok Bren.. We zien wel! Ondertussen belde Gokhan me ook een paar keer hoe het ging.. en werd dus helemaal ongerust toen die hoorde dat ik was achter gebleven! Dat ook nog!! Nou ik werd ondertussen naar dat hotel gebracht! Dat ging allemaal goed, en indd vanaf daar zou iemand mij brengen naar plek van bestemming!.. maar ja ondertussen weet ik dat in turkije de mensen geen hasst hebben! Dus ook op die bus kon ik nog is een uur wachten, had ik moeten weten natuurlijk...Ik wachtte maar rustig af, en uiteidelijk kwam die man dan, gelukkig sprak engels en duits..dus kon ik aardig communiceren! ook zijn turks kon ik nog wel een beetje verstaan, dus dat ging goed!.. OOk was het ondertussen al laat geworden!, dus ik had ook nog geen hap gegeten, begin moe te worden, en voelde me niet helemaal okey eigenlijk! ik had mijn eerste werkdag wel wat ander voorgesteld maar goed! niks aan te doen! De weg naar het hotel was ik even in slaap gevallen en daar was ik dan!... EINDELIJK!!!

In het hotel aangekomen, waren daar ook nog is problemen! met de kamers, de nodige spullen stonden er niet!..(service dus van het hotel!!!!!!)
waar wij netjes de opdracht van hadden gegeven wat en hoe welke kamer nodig had!!..Niet gebeurt dus!... na veel geregel en gedoe....uieindelijk toch gelukt! maar ja ondertussen was het al wel middernacht!!! En hadden we al aardig wat uurtje achter de rug! En we waren moe!... Om 2 uur waren we eindelijk thuis en lag ik bed!! pffff wat een dag!! Hopelijk gaat het vanaf nu goed!!

Woensdag:
Oke nieuwe dag...nog een beetje moe bij opstaan maar goed...We gaan er tegenaan! toen we aankwamen hoorde we al snel van de begeleiders wat er allemaal niet goed was! teveel om op te noemen en eigenlijk weet ik het ook niet meer!
Even voor de duidelijkheid, Onze taken in het hotel waren dit: Verzorging van de mensen, tranfers van luchthave naar hotel, informatie doorgeven wat de mensen nodig hebben voor de zorg!, exursies. Dus eigenlijk alles wat buiten het hotel gebeurt! wat in het hotel gebeurt is de service van het hotel! De informatie die wij allemaal hadden doorgegeven op papier was dus niet gebeurt! Nou goed, proberen alles goed te maken!... Hadden we daarna een gesprek met de begeleiders over hoe de vakantie eruit zou gaan zien! Zelf hadden wij al een programma gemaakt met exursies ect. Nou goed alles doorgenomen en gepraat, dachten we dat nu alles wel goed was en dat we gewoon verder konden!

Maar echt probleem na probleem kwam voorbij!..En echt alles, had met de organisatie van het hotel te maken!.. Die hadden dus gewoon echt niks uitgevoerd..Het was allemaal zo raar. En zo sneu voor de gasten! Dit is pas de 2-de dag maar al zoveel uur achter de rug!.. Ik ben wel wat gewend, om stressie te werken en hard te werken met troubles, maar als dit...De turkse mentaliteit...komt wel...komt wel...Is dus ook op de werkvloer!!! Maar hier ga je wel met mensen om! hier ga je met zieke mensen om die de aandacht moeten krijgen die hun belooft zijn! Ok de mensen merkte er niet zoveel van gelukkig, maar toch! de stress erom heen hebben ze echt wel door! na weer een latertje weer thuis! Even 4 uurtjes slapen en dan konden we weer!!

Donderdag:
8 uur stonden we weer bij het hotel, nog niemand te zien! Alleen wij 3..beetje raar in zo een groot hotel! verlaten en wel!...Even helpen met de zorg van de mensen! wat ik trouwens echt heerlijk vond! Merk nu wel dat ik het gemist heb om iemand lekker te verzorgen en helpen met de adl.
in de planning stond een citytour door Icmeler, en marmaris! Nou goed dat deden we dan ook!.. eerst door Icmeler,..en toen naar marmaris.. alles uitgelegt, langs, verteld waar zich de invalide toiletten bevonden...dat ging allemaal prima...Alle 3 in een bus.. niks op aan te merken! daar waren wij dan ook voor! excursie 1:) geslaagd!
van te voren zijn wij al bij winkels geweest due zorgde dat we met de rolstoel naar binnen konden! allemaal goed! lekker gewinkels met de mensen!.. Leuke dag!...

Eva Kader en ik bleven in marmaris en de bussen gingen terug naar het hotel! Even omkleden en alles...en savonds stond ons in het hotel een turkse avond te wachten! dus we moesten nog terug na al een lange werkdag! geeft niks...we waren er!.. maar ook toen weer ging er van alles mis!... ik kan gewoon allemaal niet meer opnoemen, kan gewoon in het kort zeggen dat het echt een zooitje was!.. En zodra we in het hotel waren het niks was dan NIET LEUK!!... geen leuke sfeer, overal achteraan!.. niks geregeld, over wat we weer hadden doorgegeven, over kapotte lampjes op wc's.. niks gemaakt... niks gedaan!!
gezeur gezeur!!... en dat eindigde die avond dan ook in fikse ruzie wat best uit de hand liep!.. een ruzie met Kader en iemand van de recpetie wat het nichtje van de eigenaar bleek te zijn, die wel even dacht dat ze alles kon regelen maar niks uitvoerde! en alles zogenaamd beter wist! Liep dus helemaal uit de hand! iedereen kwam er bij werd erger.. en uiteindelijk heeft kader gezegt dat ze ermee kapte!..jeetje waar zijn we nu weer in beland! voor kader was het klaar.. maar hoe zij dan ook behandeld werd was ongeloofelijk...en kon gewoon echt niet!... Naar huis...eerst slapen want we waren kapot!

De volgende dag zijn Eva en ik samen naar het hotel gegaan, om de mensen met de verzorging te helpen!.. maar weer was er niemand, en was het gewoon een puinhoop! het was gewoon echt zo! We stonden met ze 2-en in het hotel..waar niemand iets had gedaan of werkte of iets wat er op leek!.. we konden het dus gewoon uitzoeken!..
De gasten wilde deze dag weer naar marmaris om te winkelen, maar hadden niet genoeg mensen om rolstoelen te duwen, dus eva en ik gingen mee.. Maar geen kader met ons.. en dat was zo raar.. met gemengde gevoelens gingen we dan mee!.. eind van deze middag, liep het allemaal weer uit de hand!
Ik was moe, Eva was me, kader kwamen we tegen en die zei echt dat ze er me kapte.. omdat het gewoon niks zou worden! met deze organisatie!.. En daar had ze gelijk in!..

Ook had ik al 3 dagen ruzie als ik eindelijk thuis was, dus toen eind van de middag..hebben we met de begeleiders gepraat, en gezegt dat we ermee stoppen omdat we zo geen kant op kunnen!
En hun gven ons groot gelijk en vertelde ons dat ze het wel zouden redden!

Ik wil heel graag werken en ik vind het leuk om te werken! maar ik kan niet 16,17,18 per dag werken + zo moe zijn + ruzie maken als ik thuis ben + teveel stress + overal achteraan moeten lopen + elke keer bang zijn dat er weer wat fout gaat!...

Nee, het was een heel leuk voorutzicht en eigenlijk wel een beetje droombaan, omdat het echt bij me past! maar op zo een manier! overwerk ik mezelf en wordt ik hier niet gelukkig van, en ik ben ik gekomen om lekker te genieten! dus EXIT!

Nu lekker even bijkomen, over 6 dagen komen mijn ouders... Dus dan lekker vakantie vieren!... En daarna gaan we met ze 3-tjes weer verder! En kijken wat er op ons pad komt!..moet lukken en heb er alle vertrouwen in!..

Veel liefs Brenda!